Biodegradowalne polimery
Biodegradowalne polimery zdefiniowane jako materiały zmieniające swoje właściwości chemiczne, fizyczne i mechaniczne pod wpływem różnych środowiskowych lub naturalnych procesów biologicznych oferują wiele rozwiązań dla problemów zdrowotnych lub środowiskowych.
Biodegradowalne polimery pochodzące z biomolekuł stanowią tematykę badawczą Katedry, ze szczególnym uwzględnieniem lipidów (kwasów tłuszczowych) jako monomerów dla reakcji polikondensacji i poliaddycji w syntezie poliestrów, polibezwodników lub poliuretanów wykorzystywanych do formulacji mikro/nanokapsułek jako systemów kontrolowanego uwalniania leków lub mikro/niewłóknistych rusztowań dla inżynierii tkankowej. Węglowodany reprezentowane przez chitozan są wykorzystywane do syntezy nowych pochodnych w celu modulowania ich właściwości antybakteryjnych lub mukoadhezyjnych w leczeniu chorób przewlekłych lub nowotworowych. Inny przedstawiciel węglowodanów, celuloza bakteryjna, wykazuje duży potencjał działania antybakteryjnego i antywirusowego.
Fotosieciowalne miękkie żywice
Szybka konwersja materiałów z zolu w żel pod wpływem promieniowania UV oferuje duże możliwości dla technik minimalnie inwazyjnych, gdzie podawanie materiału za pomocą strzykawki lub urządzenia o małej średnicy może przynieść niespotykane dotąd rozwiązania w zakresie naprawy tkanek miękkich, w tym przepukliny lub rozstępów. Fotosieciowalne i hybrydowe sieci elastomerowe z modulowanym czasem degradacji i adhezją do mokrych powierzchni są badane pod kątem inżynierii tkanki mięśnia sercowego.
Materiały kompozytowe
Wytrzymałe i sztywne materiały kompozytowe otrzymywane są z dwóch lub większej liczby oddzielnych elementów. Połączenie polimeru lub mieszaniny (blendy) polimerowej z fazami wzmacniającymi (włóknami, płytkami lub sferami) oferuje złożone struktury, w których powierzchnie i interfazy mają silny wpływ na właściwości fizyczne, elektryczne i mechaniczne.
